"We hadden alles bij elkaar gelegd: het ganzenbord, Clowntje en Slome Henkie, het houten kampnummertje en het boekje met de tekeningen. Het zag er mooi uit, die verzameling herinneringen aan ons leven in Japanse kampen op Java. De bijna vijftig jaren daarna in een koffer boven op de klerenkast van mijn ouders, hadden alles alleen nog maar mooier gemaakt." . . . . . . .

"Ik wilde iets doen met de teruggevonden spullen. Laten zien dat het allemaal weer kan gebeuren, dat oorlog en racistisch geweld opnieuw kunnen uitbreken. Maar ik wilde ook laten zien dat het niet waar is dat mensen dan alleen nog maar tot beesten kunnen verworden. Dat er nog altijd mensen zijn die hun waardigheid bewaren en solidair zijn met anderen."